Tegen/licht voor/donker

Tegen/licht, voor/donker. Bedacht Kees en zette zijn woorden om in een daad. In die zin dat de opdracht voor donderdag in het teken staat van tegenlicht. En ik zal dit keer daar niet aan deelnemen. Het ontbreek mij aan motivatie. En dat is iets dat ik al wat langer als een last meedraag op mijn schouder. Om mezelf een schop onder mijn hol te verkopen, ook daar ontbreekt op dit moment de energie voor. Energie dat de reden is dat ik voorlopig nog voor een maand of vier van de zijlijn op de hoogte wordt gehouden omtrent de zwangerschap van Ellen. Dan te bedenken dat deze week voorlopig de laatste week zal zijn dat wij met zijn vijven onder dit dak huizen, is ook geen positieve bijdrage op mijn gemoed. Terwijl de moed onderweg is om naar mijn schoenen te zinken, mis ik de kleur die juist in dit getijde ver te zoeken is. Maar alles went, wordt ergens verondersteld. De paden lenen zich op dit moment meer om stil te staan bij de kleine dingen, maar ook die kleine vragen de nodige energie. Berusting in het geheel maakt deel uit van mijn stemming. En het had allemaal zo anders kunnen zijn… Toch weet ik me nog wel te vermaken en heb ik voor een drietal avonden een prettig vooruitzicht: de Poezie avond morgen, het fotocafe overmorgen en op de vrijdag in zeker zin een finale. Dan wordt mijn schoonzus 65 en dat heuglijke feit zal waarschijnlijk uitbundig gevierd gaan worden. Waarbij de hele familie zijn of haar opwachting zal komen maken, er getoost gaat worden, er zal worden gelachen, gesproken dan wel gepraat en misschien… Maar dat ga ik nog even bekijken. Tenslotte is Joke de eerste van de familie die deze mijlpaal zal gaan beleven en dan kan en goede aftrap de mogelijkheid gaan geven om het pad voor de toekomst van hen die volgen hooguit wat gaan vlakken…