Vaklui!

Het is niet iedereen gegeven, maar soms duurt een leven maar even. En slaat een gelukkig gebeuren om in diepe rouw. Maar als troost heeft men daar iets op gevonden: het Bos der Omarming. Misschien een wat merkwaardige titel, wel met de mogelijkheid om anderen juist op die plek te ontmoeten en met elkaar het proces van de verwerking letterlijk tot leven te brengen.
Dat Geestmerloo ook hier plaats voor heeft gemaakt is niet alleen voor betrokkenen een uitkomst. Maar stelt ook anderen in de gelegenheid om de vanzelfsprekendheid van het krijgen van een kind in een ietwat ander daglicht. Want velen vinden het gewoon, terwijl er altijd wel iets schuil kan gaan in het opgroeiende kind. Van baby naar peuter, van kleuter naar de basisschool en dan het Middelbaar onderwijs als een vanzelfsprekende logische stap. Om nog meer te leren, gaan studeren en onderwijl omzien naar een baan.
Leren, school en studeren terwijl de vraag naar vaklieden steeds dunner wordt. Ik heb het genoegen gehad om de afgelopen dagen met een tweetal vaklui om te gaan. Hun werkzaamheden? Wanneer ik stel dat ze werken in de bouw doe ik ze tekort. Voegers zijn het en zwoegers navenant. Ook zij maken kilometers al hoeft er niet altijd sprake te zijn van aangenomen werk. En wat mij opviel: zij deden het niet alleen met plezier maar ook met hun vakkunst! Sjouwen is geen belemmering, hoewel de leeftijd toch een rol gaat spelen. Stug doorgaan een vanzelfsprekendheid en wat uiteindelijk de meeste voldoening geeft: een zichtbaar resultaat.

Ooit gaf ik les op Duin & Bosch en keek met verwondering naar de stratenmaker die van aarde een parkeerplaats wist te maken. Ik sprak hem aan met de vraag hoe hij nu naar zijn werk keek. Hoezo vroeg hij, en ik antwoordde dat hij een zichtbaar resultaat achterliet, waar ik toch wel een beetje jaloers op was. Dat neemt niet weg dat hij ook mij een vraag stelde: ‘wat doe jij dan voor werk?’ Ik ben docent in dit ziekenhuis en hij vroeg mij of ik daar geen voldoening in had.

‘Jazeker, maar het resultaat van mijn lessen is lang niet zo zichtbaar als dat van jou…