Verdomd, als dit waar is…
De variabelen zijn hier wonder baar lijk klein. En om daar melding van te maken dien ik wonderbaarlijkklein in stukken te hakken. Neem nu bijvoorbeeld het geschift van de lift, waar een groot deel van dag diverse linten de lift hebben gebarricadeerd. Of, bij wijze van diepgang, een portret in twee delen waarbij een schuine spiegel een rol blijkt te spelen, speciaal bedoeld voor hen die afhankelijk zijn van een rolstoel, alwaar ik daadwerkelijk ook een groot deel van de dag in doorbreng,
Want nogmaals, stoel en bed geeft geen enkele mogelijkheid om daar vanaf te wijken. Dat ik momenteel mijn medicijnen in eigen beheer heb gekregen, dat de nasi van de chef ervoor heeft gezorgd dat ik dit keer mijn bordje heb leeggegeten en dat ik niet schroom om niet alleen een blik op mezelf te richten maar dit ook nog eens zichtbaar ga maken op de dag dat Prinsjesdag achter de rug is, dat al die demissionaire leden van wat ooit Rutte III was de verschillende pijpen aan de Koning hebben aangeboden, dat TaTa nog steeds de koppen in de krant weet te halen, dat de wereldeconomie mogelijk op instorten staat en dat vulkanen de neiging vertonen om lava te gaan spuwen, dat containervervoer naast de vis steeds duurder wordt betaald en dat een briefwisseling met buurman dertien door middel van e-mail ervoor zorgt dat de afleiding die ik hier voor ogen heb zo langzamerhand gestalte krijg, dat er een verzorgende is die mij uitnodigt om mee te doen met een spelletje en dat over het geheel genomen de trend op deze afdeling niet veel meer is dan dat eenieder met zijn dan wel haar eigen sores het bed als terugtrek dan wel rustpunt gebruikt, dat ik nog steeds deze ruimte voor mezelf heb en in afwachting ben van…
verdomd goede vraag waar ik momenteel nog geen antwoord op weet te verzinnen!