verrukkulluk, volgens KlukKluk

Wat de keerzijde van een uitje kan zijn? Dat de belasting die zich voordoet op het aangedane been zoveel pijn veroorzaakt dat ik genoodzaakt ben om niet alleen weinig hooi op mijn vork te nemen, maar ook in de gelegenheid wordt gesteld om mijn been te fixeren wanneer een enkele bocht zich voordoet. Om over de diverse drempels maar te zwijgen. Op gaat nog wel maar bij neer in een bocht krijg ik de neiging om maar wat heen en weer te gaan schudden alsof ik in een schommelschuitje te vinden ben en er alles aan doe om het tentzeil te halen.
Figuurlijk gesproken dan, de bedoeling is door het veelvuldig gaan oefenen in de voorgestelde bewegingen weer wat grip te krijgen op de aangedane zijde van boven en onderbeen, waarbij de hiel ook nog een eigen leven probeert te gaan leiden, door een eerste aanleg van decubitus om te zetten in een bloedblaar die door zalf en deskundig onderhoud langzaam aan het indrogen is. Waardoor er niet alleen een verademing aan de onderste delen plaatsvindt, maar ook nog de kussenverhoging vraagt om een ander beleid. Gelijk ook het beleid van de huisarts gisteren weer voor dat uitje heeft mogen zorgen.

Een uitje? In zekere zin, het heeft wel wat dat de kilometers die afgelegd worden hemelsbreed hooguit anderhalf bedragen en dat door de randweg dit geheel tot een kilometer of vijf wordt uitgebreid. En voor de rest is het wat afwachten, wat eten en vooral veel drinken, met variabelen als tomatensap, kippensoep, water en niet in de laatste plaats die twee koppen koffie die in de middag worden ingeruild voor chocolademelk, gepaard gaand met een brok speculaas. Chocomel van dat bekende merk dat er alles aan gelegen is om volwaardig in mijn eiwitbehoefte te voorzien, want ook eiwitten komen nu voor in mijn dagprogramma. Schijnt goed te zijn voor de spieropbouw en waar mijn conditie zeer beperkt is, kan een eitje in de week of misschien wel twee eieren een bijdrage gaan leveren aan een voorspoedig herstel! Maar de vraag of ik gek ben op eieren moet ik helaas negatief beantwoorden, hooguit het eitje van schoonmoeder Corry, op een witte boterham waarbij het geel uitvloeit over het brood en deze wordt voorzien van wat peper en zout.

Verrukkulluk volgens KlukKluk maar die heeft ook al lang geleden de geest gegeven!