Verwacht …

Half acht en niemand die wacht op een nader bericht. Van mij. Koek noch ei, kind en kraai en de wereld blijft een vergaarbak. Ik zeg je wanneer je deze letters tot je neemt, is de drukker reeds lang geleden overgegaan tot het werken met andere media, is de graficus de laan uitgestuurd en heeft zich als kunstenaar ontpopt. En hoewel de tijd niet verandert, is er tch sprake van andere tijden en komt op het scherm niet veel meer dan terug te grijpen op programma’s die gedoemd zijn om te lukken. Want telkens weer is er een nieuw publiek dat jonger is dan de ouderen die regelmatig in herhaling vallen. Die hebben veelal niet veel meer te doen dan terug te blikken op hun tijd, een periode waarin heilige huisjes verdwenen en de maatschappij niet altijd zat te wachten op relschoppers dan wel krakers. Toen de woningnood zo hoog zat en profiteurs de markt van vraag en aanbod over het geheel genomen naar hun gevulde hand wisten te zettem. Anders dan de Vergulde Hand waarmee scheerkwast en barbier op zaterdag de heren van een fatsoenlijk uiterlijk voorzagen, opdat de kerkgang van de volgende dag…

Feitelijk teer ik nog op TOMADO, was het alleen al door het feit dat het merk Philips ook bezig is met een grootscheepse omslag. Alle huishoudelijke artikelen de deur uit en het oog richten op de (maakbare) zorg. Met scan apparaten, met MRI, robotisering van chirurgenwerk, laparoscopen die een nog groter risico kunnen gaan verkleinen en

voor je het weet is de nieuwe levensstandaard 120, waar men net van de 130 is afgestapt. Het een hoeft echter het ander niet uit te sluiten en wanneer de spaarrente op nul wordt gezet, doe je er goed aan om in stenen te gaan beleggen, opdat je uiteindelijk al je niet te verteren kapitaal alsnog naar de belasting kunt gaan brengen. Waar de toeslagen een ding zijn, kan de ander niet veel meer doen dan de gapende hand op te houden.

Het is nu bijna acht en ik verwacht…