Vol verwachting…

Anders dan gewoon blijft gewoon toch anders. Wanneer Amsterdam vandaag weer op mijn lijstje voorkomt, bestaat de grote kans dan de Heer van Heumen, bijgenaamd Jan en ik ons ergens in Mokum verpozen. Het ie iedere keer weer een verrassing wat zijn grote geest weer heeft uitgedacht en de wetenschap dat ik me graag aan zijn voorstellen overgeef, zorgt niet alleen voor een meer dan genoeglijke dag maar kenmerkt zich ook nog eens door het vermaak dat wij onderweg zullen tegenkomen. De batterij geladen, de kaart die van een volgende inhoud wordt voorzien, de bieren die wij zullen gaan genieten en het feit dat de dagelijkse beslommeringen de revue zullen gaan passeren, dat alles onder het genoegen van een gedeeltelijk verleden. Laat ik echter niet op de dag van morgen vooruitlopen, maar mij slechts schikken in het moment nu. En dat is gisteren, wanneer ik een begin maak met dat wat morgen zal gaan volgen. Vol verwachting…

Altijd wel iets bijzonders met die andere Jan. als het goed is hebben we nu alle begraafplaatsen in Amsterdam bezocht en waren wij op zoek naar de algemene graven van van Heumen. De kans dat wij deze nog zouden treffen, vrij kansloos. Er was sprake van algemene graven en die worden in de regel geruimd. Anderzijds was het heel bijzonder dat een buitenlandse begrafenis van klank werd voorzien door een vijftal musici. Hetgeen dan toch wel weer buitengewoon was, waardoor dood in een ander daglicht komt te staan. En dan de lunch in de omgeving van de voormalige Bijlmerbajes. Aan de oevers van de Weespertrekvaart staan de nodige optrekjes. Dat deze waarschijnlijk meer dan een miljoen hebben gekost, dat de een er nog heel anders uitziet dan de ander, dat een nostalgisch sleepbootje de oevers op een kleine golfslag onthaalt, ach dat doet de mens in mij genieten en dat een vaasje Amstel de Amstel eer aan doet… Niet zoveel gewandeld als wij op andere dagen deden, de metro, tram en trein bracht uitkomst en dat het geheel vandaag met de nodige nieuwe graffiti wordt geillustreerd, ook dat mag iets van de nostalgie naar voren brengen. En dat ik Jan wederom bedank voor een meer dan genoeglijke dag, waarbij Wijnand Fockink in de Pijlsteeg (waar links en rechts Krasnapolsky te vinden valt), de Prael ons onthaalde op bier en bitterballen en wij de dag besloten bij onze vertrouwde Chinees die met pensioen is… Met 71 jaar wordt het dan wel weer eens tijd!