Voorbeeldig!

Je zou het niet zeggen, maar eigenlijk ben ik een meer dan voorbeeldig burgermannetje. Poets op tijd mijn tanden, breng restafval naar de container, help mee in het huishouden, heb geen hekel aan koken, ruim de vaatwasser uit, laat geregeld de boel de boel, betaal op tijd mijn belasting (dat automatisch wordt afgeschreven), lees de krant (neen niet die van wakker Nederland!), schrijf niet altijd op wat ik uitgeef, heb aandacht voor mijn omgeving (hoewel de aandacht voor Ria er weleens wat bij inschiet), volg als het enigszins kan geen journaal, mis daardoor velerlei programma’s die volgens anderen de moeite waard zijn, breng de bakken van de buurvrouw terug, breng onze eigen bakken naar de weg, sla weleens een poetsbeurt van mijn tanden over, plas wat, poep wat en doe soms ook nog wat. Een boodschap, tank benzine, rijd wat en kom de laatste tijd vrijwel nergens anders dan mogelijk een rondje Bergen, waar ook weinig te beleven valt. Denk wat, schrijf wat, maak een foto of wat, maak gebruik van de fotoafdrukken van de HEMA, reageer wat op een bericht van een ander, laat na om zelf enig initiatief te nemen, lees wat, lig wat, slaap over het geheel goed, kom er hooguit even uit om een plas te plegen, reageer op een bericht van iemand anders, bedenk wat om anderen in beweging te krijgen (neen, niet direct fysiek!), zet mijn pillen uit, slik mijn pillen in en ben zelfs van plan om te gaan stemmen.

En dat is wel een dingetje, gezien de keur aan koppen die momenteel op de borden te vinden zijn. Wie heeft een mij aansprekende kop? Wopke? Lilianne? Mark, Geert? Die boreale kop van Thierry? Of wordt het misschien BIJ1? Of desnoods BIJ2? Maar dat mag nog steeds niet. 1 bezoeker per dag en ook een spelletje voor vier zit er even niet in. Negen heit de klok en ook daar dienen we ons aan te houden! En ben ik ‘over tijd’ staat mij hooguit een boete te wachten, hetgeen ik dan maar weer betaal. Om de kas te spekken waarbij de bodem steeds meer in zicht raakt.

Gewoon een burgerman met een eigengereid confectiepakkie aan, hetgeen betekent een spijkerhemd, een spijkerbroek, Noorse sokken met weinig wol en schoenen die als instappers door het leven gaan. Onderbroeken van de HEMA net als mijn t-shirts. En wanneer mijn neus weer eens spontaan gaat druppelen, geen tissues van een bekend merk maar gewoon een keukendoekje van Nalys. Gekocht bij die zaak die stelt op de kleintjes te letten, maar wel met regelmaat die aanbieding heeft van: twee halen en 1 betalen.

Zo gewoon dat het welhaast bijzonder wordt.