Vrijdag, vrijdag (een week later) en zaterdag (een week geleden).

Dat er gisteren zo’n abrupt einde aan mijn bericht kwam, betekent niet dat ik niets te melden zou hebben. Want de vrijdag had toch wel een ietwat minder verwachte verrassing in petto. De donderdag in Palermo verliep meer dan genoeglijk, de stad en ommelanden hebben we op een bepaald moment achter ons gelaten en de beelden van vandaag zijn eigenlijk een terugblik op gisteren.


















Dat ik gisteravond in het Theater De Vest van een wat absurdistische voorstelling genoten heb, dat het kringgesprek na afloop vergezeld ging van bitterballen, dat de groepsleidster zich uitmuntend van haar taak kweet, dat het gesprek over zingeving ging en een bepaalde aanpak had van vraagstukken die garant staan in het menselijk leven, dat een groot gedeelte van de voorstelling in het donker naar voren kwam en dat onheilspellende geluiden voor een zeker beklemming bij voornamelijk dames in het publiek, Theatergroep Rotterdam stond garant voor een bijblijvende, opvallende voorstelling. Gelijk ook wij op donderdag een week geleden ons niet konden voorstellen wat de volgende dag voor ons in petto had. Marlies en Vincent maakten zich wat ongerust omtrent een blauwe plek en een doorzichtig oortje van Liva, in die zin dat daar adertjes zichtbaar waren. Besloten werd om via een arts toch maar even naar het ziekenhuis te gaan, waar wij uitgebreid mochten kennis maken met de Spoed Eisende Hulp van het hospitaal aldaar. Een kinderarts verscheen op het toneel, excuseerde zich wat later om een volgende vrouwelijke kinderarts uitgebreid naar het oortje van Liva te laten kijken. Bij Liva wordt een heamangioom geconstateerd, hetgeen een dicht op elkaar gepakte hoeveelheid bloedvaatjes en Lymfevaatjes inhoudt. En dat komt met grote regelmaat bij baby’s voor. Dat dit een zekere opluchting naar voren bracht is voor te stellen, dat het tijden duurde voordat er actie werd ondernomen om een diagnose op papier mee te krijgen, Liva duidelijk blijk gaf van het feit dat ze het niet helemaal met deze actie eens was, zorgde ervoor dat wij het ziekenhuis verlieten en niet veel later op een terras neerstreken, om de eerste emoties een plaats te kunnen geven. Dat ijs op een kadet toch wel te behappen was, dat Marlies zich ook niet onberoerd liet, dat Ria een Latte combineerde met ijs en dat ik van de weeromstuit een biertje dronk, Liva zich helemaal goed voelde in de draagzak en wij niet veel later wederom terugkeerden naar de camping, kon niet verhinderen dat wij ’s avonds neerstreken op een terras van een etablissement genaamd La Travernetta en ons tegoed deden aan 4 coperto, 1 caprese, 1 Tagl. TonnoFucola Pom, 1 tonno crosta piatacchio, 1 grigl mista verdure, 1 Sicilianna, 1 vegetaria, 1 tiramisu della casa, 1 semifred pistacchio. 1 aqua nat 100 cl en 2 Ciavola Bianca 33cl. Dat dit laatste op mijn naam is komen staan, bier van het eiland, terwijl ook Heineken op de kaart terug te vinden was…












Dat het donker zijn intrede deed, dat het onze laatste nacht op Sicilia was en dat wij de volgende dag wederom op het vliegveld van Palermo afscheid van elkaar moesten nemen, neemt niet weg dat wij weerom met intervallen van 1 ½ uur de terugreis aanvaarden. Dat het echter een onvoorstelbare belevenis is geweest, dat wij met en van elkaar hebben genoten en dat het eigenlijk een voorrecht is geweest dat wij ons dit kunnen permitteren, dat Liva steeds groter groeit en dat wij nu al uitkijken naar het einde van het jaar, wat gaan ontwikkelingen snel en wat is het mooi om zo’n wurm in je handen te houden, dat er steeds meer sprake is van vormen van contact, zeker wanneer zij haar opa verblijdt met een lach op haar gezicht, dat maakt het gebeuren nu reeds ONVERGETELIJK! Dank daarvoor, Liva, Marlies en Vincent en ook dank aan oma Tukkie, die gelukkig haar tranen even kon beheersen! Alhoewel…