wit op ZWART 5

Sommigen weten zich iedere keer opnieuw te overtreffen. Anderen zijn in staat om zichzelf iedere keer opnieuw te ontdekken, terwijl het merendeel van de mensheid zich schikt in de omstandigheid die zich voordoet. En het daar veelal bij laat, niet nieuwsgierig is naar wat de ander beweegt om te doen wat die ander doet. En of het nu een tweetal rijders in een zwarte Ferrari betreft, dan wel een stel dat er niet voor schroomt om in een Canadese jeep door Bergen te rijden, flanerend volk dat de gespierde bruine benen in aangepast schoeisel over de stenen laat lopen, de topjes die achter een sjaal verborgen zijn omdat de wind in het geheel een eigen rol speelt, de terrassen op het grasveld rond de kerk, de ijsjes die niet aan te slepen zijn, het bier dat zich door het dorstige keelgat een weg baant, tosti’s om het even met dan wel zonder ham, kaas dat druipt langs de mondhoeken en belandt op een kin, servetten die het geheel van een rode gloed voorzien door de ketchup die daarnaast wordt aangeboden, eigenlijk doet dit er weinig toe met het oog op het vooruitzicht dat geboden wordt, te weten dat de anderhalve meter nog steeds gehandhaafd dient te worden maar dat voor de rest de eigen verantwoordelijkheid een rol gaat spelen.

Van maximaal dertig naar honderd, van binnen meer naar buiten en wanneer het de overheid gaat behagen om bij een volgende uitbraak een locale lock down in te gaan voeren, de app nog even op zich laat wachten, blijf ik halsstarrig doorgaan met het zwart en wit dat er weinig gekleurd uit gaat zien.

De aanhouder houdt als een volhouder de moed erin!