ZWART op wit 6

Het is net Hamertje Tik, maar dan met lettertjes. Ik roffel wat op het toetsenbord en sla stomweg ergens onderweg een spijker op z’n kop. Sta versteld van het effect en draal er verder niet omheen op zoek naar een uitgang, terwijl ik net aan het begin ben gaan staan. Om verder te kijken en mijn oog te gebruiken opdat onder mijn hersenpan mijn vingers steeds verder van me af gaan raken. Sta niet stil bij al die synapsen die door mijn zenuwen mijn handen laten gaan, de vingertoppen die slechts simpel te gebruiken zijn om de toetsen te gaan raken, waar ik al eerder het woord raken heb weten neer te zetten.

Opdat de piketpaaltjes in deze de weg zullen gaan leiden, terwijl ik me op hetzelfde moment afvraag waar dit geheel naar toe zal gaan leiden. Een ingang kan een uitgang wezen, de uitgang kan een ingang zijn en een roos zit vaak vol stekeligheden! Dat neemt niet weg dat ik besloten heb om in het najaar op cursus te gaan. Een cursus schrijven, opdat ik mijn stijl kan gaan verbeteren. Misschien komt daar op termijn dan wel meer diepzinnigheid uit voort, of ga ik het sprankelende genieten meer in een verantwoord jasje gieten. Het is soms een kwestie van doen door dingen los te laten, door te laten wat ik gewend was om te doen en dat het hameren door wat krachtdadiger te gaan tikken, nog andere spijkers doet vermoeden dat ik op mijn eigen wijze manier nog daadwerkelijk aan de weg weet te timmeren.